H αναιμία είναι μια πολύ συνηθισμένη αιματολογική πάθηση. Εάν δεν οφείλεται σε κάποια γενετική βλάβη, όπως είναι οι θαλασσαιμίες (μεσογειακή αναιμία κ.λπ.), μπορεί να προκληθεί κυρίως από την απώλεια αίματος, αλλά και από την έλλειψη σιδήρου στον οργανισμό, είτε λόγω διατροφής είτε λόγω κακής απορρόφησής του, οπότε μιλάμε για σιδηροπενική αναιμία.

Όταν ο οργανισμός έχει έλλειψη σιδήρου, τότε διαταράσσεται η αιμοσφαιρίνη, με συνέπεια να μην μεταφέρεται επαρκές οξυγόνο στους ιστούς.

Προσέξτε τα συμπτώματα
Αν και στο αρχικό της στάδιο, η νόσος μπορεί να μην έχει ιδιαίτερα συμπτώματα, όσο εξελίσσεται εκδηλώνεται με:
1.κόπωση,
2.δύσπνοια,
3.ταχυκαρδία,
4.πονοκέφαλο (ιδιαίτερα στη μετωπιαία χώρα),
5.εμβοές στα αυτιά,
6.ανορεξία και εντερικές διαταραχές,
7.ξηροστομία,
8.ευπάθεια σε λοιμώξεις.

Έλλειψη σιδήρου και αθλητισμός
Μπορεί με την άσκηση να βελτιώνεται η συνολική κατάσταση της υγείας, αλλά οι αθλητές και κυρίως όσοι ασχολούνται με αθλήματα αντοχής, όπως είναι οι δρομείς, οι κωπηλάτες, οι ποδηλάτες, οι κολυμβητές και οι βαδιστές, είναι δυνατόν να εμφανίσουν την αποκαλούμενη «αθλητική αναιμία».
Έτσι, πολύ συχνά οι αθλητές εμφανίζουν ελαφρώς χαμηλότερα επίπεδα αιμοσφαιρίνης στο αίμα, συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό, και αυτό συμβαίνει επειδή η συστηματική άσκηση προκαλεί αύξηση του όγκου πλάσματος, εξαιτίας διαφόρων φυσιολογικών αλλαγών στην καρδιαγγειακή λειτουργία.

Συμπτώματα
Τα συμπτώματα που προκαλεί στους αθλητές είναι:
• κόπωση,
• λαχάνιασμα,
• διαταραχή θερμορρύθμισης,
• καταπόνηση του ανοσοποιητικού,
• μειωμένη αντίσταση στις λοιμώξεις.

Παράλληλα, η αναιμία μπορεί να προκαλέσει μείωση των αθλητικών επιδόσεων ή ανεξήγητη απώλεια της “φόρμας”, χωρίς φαινομενικά να συντρέχει κάποιος λόγος.

Τα αίτια της έλλειψης σιδήρου στους αθλητές
• Συχνά οι αθλητές «χάνουν» σίδηρο εξαιτίας των καταπονήσεων που υφίστανται. Κυρίως οι δρομείς, έρχονται αντιμέτωποι με την αιματουρία, η οποία προκαλείται από την παρουσία αιμοσφαιρίνης ή μυοσφαιρίνης στα ούρα. Αυτό κατά κύριο λόγο συμβαίνει λόγω της επανειλημμένης κρούσης του ποδιού με το έδαφος, που μπορεί να προκαλέσει ρήξη κάποιων ερυθρών αιμοσφαιρίων, με συνέπεια την απελευθέρωση αιμοσφαιρίνης από τους νεφρούς. Αντίστοιχα, το παρατεταμένο τρέξιμο μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη ρήξη μυϊκών κυττάρων, την απελευθέρωση μυοσφαιρίνης και την απέκκρισή της από τους νεφρούς.
• Παράλληλα, η παρατεταμένη και υψηλή ένταση της προπόνησης προκαλεί απώλεια σιδήρου λόγω αύξησης της ποσότητας εφίδρωσης και, μάλιστα, περισσότερο στους άντρες παρά στις γυναίκες.
• Η έλλειψη σιδήρου μπορεί, επίσης, να οφείλεται σε ανεπάρκεια φυλλικού οξέος ή βιταμίνης Β12, ή ακόμη και σε κακή απορρόφηση του σιδήρου.
• Οι γυναίκες αθλήτριες έχουν υψηλότερες ανάγκες σε σίδηρο από ό,τι οι άντρες, λόγω της ανάγκης για την αποκατάσταση των απωλειών κατά την έμμηνο ρύση.
• Ιατρικά προβλήματα, όπως γαστρεντερικά έλκη, μπορεί να προκαλούν αναιμία.

Αντιμετώπιση
Για την αντιμετώπιση της αναιμίας προτείνονται:
• Η λήψη συμπληρωμάτων σιδήρου. Η θεραπεία με σίδηρο για την αναπλήρωση των απαραίτητων αποθεμάτων μπορεί να διαρκέσει από 6 μήνες έως 1 χρόνο. Προσοχή: η περιστασιακή λήψη δεν ωφελεί.
• Η κατανάλωση τροφίμων που είναι πλούσια σε σίδηρο, όπως το συκώτι, το κρέας, κυρίως το μοσχάρι, το ψάρι, τα πουλερικά, τα οστρακοειδή και ιδιαίτερα τα στρείδια, τα όσπρια και τα εμπλουτισμένα με σίδηρο δημητριακά.

ΠΗΓΕΣ:
http://eu.ironman.com/triathlon/news/articles/2016/04/triathletes-guide-to-iron.aspx#axzz4dApbxC4T
http://www.runnersworld.com/injury-prevention-recovery/ironing-out-the-details
http://www.eae.gr/new2/periodiko/AIMA_2013-1.pdf